گزارش حوزه نیوز | تلخ‌ترین و بُهت‌آورترین خبری که نباید می‌شنیدیم
تلخ‌ترین و بُهت‌آورترین خبری که نباید می‌شنیدیم
حوزه/ نصرالله برای همه ما «سید حسن» بود، چرا که با او احساس اُنس داشتیم و با طنین صدایش شور مبارزه را می‌آموختیم. برای همین تلخ‌ترین و بُهت‌آورترین خبری که نباید می‌شنیدیم را شنیدیم.
به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام علی صفدری، رئیس همایش بین‌المللی فقه سیاست خارجی در یادداشتی آورده است:
برای نسل ما که از کودکی و نوجوانی با مقاومت و تلاش‌های حزب‌الله و مجاهدت‌های سیدحسن رشد نموده، سنگین‌ترین و تلخ‌ترین خبر همه این سالها همین جنایت روزهای پایانی سپتامبر می‌تواند باشد.
چرا از سپتامبر شروع می‌کنم؟
برای آنکه در همه این سالها خواستند واقعه یازده سپتامبر را به هزار ترفند و فریب به خوردمان داده تا ما مسلمانان را به خودمان جنایت‌کار نشان دهند.
اکنون ساختمان‌های بلند بیروت و تعداد زیاد شهیدان این جنایت، چه کم از برج‌های یازده سپتامبر دارد که آن را جنایت می‌دانند و دنیا را با آن خفه کرده‌اند و از کنار این به راحتی عبور می‌کنند؟
«مرحوم شهید نصراللّه» همواره برای همه هم‌نسل‌های من، «سید حسن» بود. از وقتی یادشان می‌آید، تصاویر شجاعت او را در قاب رسانه‌ها دیده بودند و قاب عکس زیبایش دیوارها را زینت داده بود.
نصرالله برای همه ما «سید حسن» بود، چرا که با او احساس اُنس داشتیم و با طنین صدایش شور مبارزه را می‌آموختیم. برای همین تلخ‌ترین و بُهت‌آورترین خبری که نباید می‌شنیدیم را شنیدیم.
رهبر عزیز انقلاب در پیام تسلیت‌شان برای شهادت «سید حسن»، چهار کلید واژه «مجاهد کبیر»، «پرچمدار مقاومت در منطقه»، «عالم با فضیلت دینی»، و «رهبر مدبر سیاسی» را ذکر نمودند که باید هر چهار کلید واژه را در سیره و سخنان این سید عزیز مقاومت جستجو نمود و به نگارش در آورد که این می‌تواند سرمشقی برای مبارزه در همه عرصه‌ها باشد.
چهار عنصر عالم دینی بودن، رهبری سیاسی داشتن، مبارز میدان بودن و پرچمداری مقاومت از او شخصیت ارزنده‌ای ساخته بود که زمان باید صبوری کند تا فرزندی مثل او را دوباره به خود ببیند. پرچمداری مقاومت نتیجه تلاش‌های او در سه عرصه دیگر بود.
ایشان در کنار تمام مجاهدت‌ها و تلاش‌های بی‌وقفه، همواره بر مطالعات تخصصی دینی و حوزوی تاکید داشت و هنگامی که کارهای علمی و فقهی موسسه در حوزه فقه امنیت که با هدف پیوند فقه و تخصص تولید شده‌اند به ایشان عرضه شد، بسیار خرسند گردید و پیگیر بود تا کارهای بعدی در این حوزه زودتر انتشار یابد و بسیار بر ادامه این مسیر تشویق می‌نمود.
همین پیگیری او از تولیداتِ در حوزه فقه و علوم دینی و تشویق‌ها برای ادامه مسیر علمی بود که به ما جرأت می‌داد از ایشان برای استفاده علمی یا تخصصی و تجربی در عرصه‌هایی که سالها در آن مجاهده کرده بود، در همایش بین‌المللی فقه سیاست خارجی دعوت کنیم و امید اجابت داشته باشیم؛ اما صد افسوس که این دعوت‌ها و اجابت‌ها هم‌زمان شد با آغاز جنایت‌های صهیونیست‌ها در غزه و طوفان الاقصی و ایشان درگیر نبردی همه جانبه شد که دیگر فرصت چنین استفاده‌ای را اجازه نمی‌داد.
صهیونیست‌های پلید گمان می‌کنند اگر اسم جنایتی که در بیروت انجام دادند را «نظم جدید / New Order» بگذارند، با شهادت «سید حسن» می‌توانند نظم جدیدی ایجاد کنند و در جنایات‌شان پیش‌روی نمایند.
حال آنکه آن چیزی که از منطقه غرب آسیا آغاز شده و در حال فراگیری در تمام دنیاست، نظم جدید را رقم خواهد زد و تمدن اسلامی به برکت تلاش‌های مقاومت، خواب آشفته سیاست‌های حماقت‌آمیزشان را تعبیر خواهد نمود.
اما مسئله اینجاست که ما برای دوره پیش‌رو، نیازمند آنیم که با استفاده از ظرفیت‌های بالای علوم اسلامی و فقهی‌مان، به تدوین اسنادی علمی و فقهی بپردازیم تا در چالش‌های مسیر این تمدن، راهبر و راهنمای ما باشد.
این همان بُعد علمی است که «عالم با فضیلت دینی» بر آن تاکید داشت.