در کتاب "حریصا" می خوانیم:
یاد رفتارهای ناپسند و
غیر انسانی با مسلمانان در غرب خاطرم را مکدر ساخت. از این همه بی‌انصافی در حق
انسانهایی که تنها جرمشان مسلمانی است دلم گرفت. مقایسه رفتارهای مسلمانان و سایر
ادیان مرا به یاد
ماجرای مرد یهودی و حضرت علی ع انداخت. حضرت
به سمت کوفه می‌رفتند که در طول مسیر یک یهودی همراه ایشان شد. مرد یهودی که ایشان
را نمی‌شناخت پرسید کجا می‌روید؟
حضرت پاسخ داد که عازم کوفه است .
مرد یهودی مشغول صحبت شد و آنقدر گرم گفتار بود که از مسیر کوفه عبور کرد و توجه نداشت. حضرت همچنان با او به ادامه مسیر پرداخت. وقتی صحبت‌های مرد یهودی به اتمام رسید متوجه شد که از راه کوفه عبور کرده، آنوقت رو کرد به حضرت که مگر شما کوفه نمی‌رفتید؟
حضرت علیع فرمود: بلی من کوفه می‌رفتم ولی به جهت قطع نشدن صحبت شما و حق رفاقت که با من پیدا کردید قدری با شما آمدم، اکنون به راه کوفه باز می‌گردم.
مرد یهودی شگفت زده شد و پرسید: آقا؛ آیا دستورات دینی شما این گونه است؟
حضرت علیع فرمود: بلی دین ما این دستور را به ما داده که رفیق را بدرقه کنیم و حق رفاقت را ادا نماییم.
آن مرد یهودی با شنیدن این رفتار پسندیده مسلمان شد[1].
این رفتار کجا و ...
[1]. معلمان اخلاق ، تالیف تاج لنگرودی ، بخش امام علیع.