انسان معاصر | نوشته های علی صفدری در زمینه ادیان، ملل و انسانها

السلام علیک ایتها الصدیقة الشهیدة

مراسم سخنرانی در دهه ی فاطمیه دوم

موضوع : میراث معنوی فاطمه شهیده سلام الله علیها

مکان : تهران - فلکه اول تهرانپارس - حسینیه حضرت صاحب الزمان علیه السلام

زمان : شنبه و یکشنبه 24 و 25 فروردین 1392  - ساعت 21:30

     حریصا یکی از مکانهای سیاحتی - زیارتی  لبنان است که در فاصله بیست کیلومتری شمال بیروت و در شرق شهر جونیه قرار دارد. مجتمعی از کلیساهای چهارگانه که بر بلندای کوههایی است که ۶۵۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. برای رسیدن به منطقه دو راه وجود دارد: یکی از طریق تله کابین جونیه – حریصا که فاصله ۱۵۷۰ متری را در عرض 9 دقیقه طی می‌کند و از فراز جنگل‌های کوهستانی و ساختمانهای سر به فلک کشیده عبور می‌نماید و دیگری از طریق جاده کوهستانی.

     قدیمی‌ترین کلیسای این مجموعه کلیسای کوچکی به ظرفیت چهل نفر است که «Our Lady of Lebanon» یا «سیدة لبنان» نام دارد. بنای کلیسا شکل مخروطی دارد و یک راه پله مارپیچ روی نمای ساختمان، بازدیدکنندگان را به بالا هدایت می‌کند که هر چه به سمت بالا می‌رویم، از عرض پله‌ها کم می‌گردد. روی قله این بنا مجسمه برنزی ۱۵ تنی از مریم مقدس قرار داده شده که تاجی از طلا بر سر دارد. این مجسمه که از بیشتر نقاط شهر قابل رویت است، در سال ۱۹۰۸ میلادی ساخته شده ‌است.

     کلیسای بزرگ دیگری به نام «بازلیک» در این مجموعه قرار دارد که بزرگترین کلیسای خاورمیانه محسوب می‌شود. سقف آن به نشانه پنج استان لبنان پنج سطح دارد. بلندترین ارتفاع سقف آن چهل و کوتاهترین آن بیست متر است. این کلیسا بیش از صد سال قدمت داشته و سی و چند سال قبل بازسازی گردیده است. مسیحی‌های مارونی جشنهای بزرگ مذهبی خود را در آن برگزار می‌کنند.

     زیر این کلیسا، کنیسه‌ای است که «سیدة لرد» به معنای «نگهبان» نامیده شده که یکشنبه‌‌ها در آن دعای دسته جمعی قرائت می‌شود.

     «کنیسة الغفران» چهارمین کلیسای این مجموعه ‌است که میزبان مراسم‌هایی چون تدفین، غسل تعمید و اعتراف است.

     اندیشه ساخت این عبادتگاه نه چندان بزرگ به سال 1845 میلادی باز می‌گردد. وقتی «پاتریک الیاس هوکر»، پاتریاک شهر انطاکیه و منطقه شرقی و نماینده تبلیغی در سوریه و لبنان و نیز اسقف اعظم «کارلوس دوال» مصمم گردیدند تا برای بانوی لبنان کلیسایی بنا نهند.

     در هشتم می‌سال 1845 میلادی، «پاپ پایو چهارم» طرح اولیه ساخت این بنا را مطرح کرد.

     مسیحی‌های لبنان بنای چنین اثر تاریخی را گواهی بر عشق و ارادت دائمی خود به بانویشان مریم عذرا می‌دانستند و در راه آبادی آن از هیچ چیز دریغ نمی‌کردند.

     بعدها دو اسقف اعظم تصمیم گرفتند تا بر این بنا اینگونه نام نهند: "بانوی لبنان / سیدة لبنان"

     پس از بررسی‌های زیاد، ستیغ کوه حریصا که بر شهر جونیه و نیز ساحل مدیترانه احاطه داشت برای ساخت تندیس حضرت مریم3 در نظر گرفته شد، جایی که محل سفارت و اقامت پاپ هم بود.

     مجسمه مریم مقدس در فرانسه و از برنز قالب گیری گردید. مجسمه‌ای به بلندای هشت متر و نیم و قطر پنج متر و وزن ده تن. پایه‌های آن از سنگ طبیعی و به ارتفاع بیست متر است. محوطه پایینی بنا شصت و چهار متر و قسمت بالایی دوازده متر مسافت دارد. برای رسیدن به اوج این تندیس، صدوچهار پله را که حلزونی طراحی شده‌اند باید طی نمود تا به آخرین مکان تقرب رسید.

     در سال 1908میلادی، با پایان یافتن بنای کلیسا در روز تاریخی یکشنبه اول می، مبلغان لبنانی به دعوت از تمامی مسیحیان همت گماردند. هریک با نشان‌های خاص خود آمدند تا با بانوی خویش عهد دوستی ببندند.

     در آن روز تاریخی، میدان عمومی و مناطق اطراف آکنده از مردمی بود که برای اجرای مراسم به حریصا آمده بودند. ساعت ده صبح بود که نماینده تبلیغی، «فردینو گیانینی» مراسم مذهبی را آغاز نمود. مراسم بزرگ و با شکوهی برگزار شد. بسیاری از بزرگان و کشیشان مسیحی از کشورهای مختلف آمده بودند تا در این افتتاحیه باشکوه حضور یابند. مراسم افتتاحیه در آن روز تاریخی در حالی به پایان می‌رسید که حاضران قراری گذاشتند که تا امروز پابرجاست. قرار بر این شد تا هر ساله در اولین یکشنبه ماه می، مراسم مذهبی در حریصا برپا گردد. بعدها تولیت و محافظت از کلیسای حضرت مریم به دو کلیسای مارونی و لاتین سپرده شد و سالنی عظیم را در کنار این بنا جهت مراسم مسیحیان ساختند.

     برخی معتقدند که حضرت مریم در این منطقه قدم گذاشته است. عده‌ای اینجا را به عنوان قدمگاه ایشان می‌شناسند. اما هر چه هست این مکان هر روز به ویژه روزهای یکشنبه زیارتگاه و عبادتگاه مسیحیان محسوب می‌گردد. مجسمه حضرت مریم3 در بالای حریصا رو به فلسطین ایستاده و به تعبیر برخی با دستان خود همه را به وحدت دعوت می‌کند.

زرتشت ؛ چهره ای پر از ابهام

نوشته : علی صفدری

     خداوند انسان را آفرید و برنامه ای برایش تنظیم نمود تا با عمل بدان برنامه، راه سعادت را در پیش گیرد. برنامه «دین» نام داشت و آموزگارانش «پیامبر» نامیده شدند. در طول تاریخ زندگانی انسانها، پیامبران زیادی از طرف خدا برانگیخته شدند و مردم را به سوی خدا دعوت نمودند.

     یکی از کسانی که می گویند از طرف خدا برانگیخته شد و هدایت مردم زمان خویش را به عهده گرفت «زرتـشـت» است. زرتشت چهره ای نام آشنا در تاریخ ادیان و تاریخ ایران باستان محسوب می گردد. برخی به او لقب «پیامبر ایرانی» داده اند؛ اما حقیقتا زرتشت که بوده و رسالت خویش را چه می دانسته، سوالی است که اگر پیرامونش تحقیق و پژوهشی صورت گیرد، ابهامات زیادی در بر خواهد داشت. زرتشت در دنیای امروز با نام پیامبری شناخته می شود که پیروانش درباره او سخنان بلندی می گویند. اما سوال اینجاست که این پیامبر، در کجا و چه زمانی متولد شده؟ گفتار و کردارش چه بوده؟ خدایی که او پیام آورش بوده که بوده؟ آیا او مانند سایر انبیا کتابی هم داشته؟ و اگر کتابی داشته اثری از آن برجای مانده؟ و...

     در مقام ادعا سخن بسیار است، مهم این است که در ورطه ی اثبات بتوان ادعا ها را ثابت نمود.

     در دنیای امروز زرتشت پیروانی دارد که بیشتر در هندوستان و ایران به سر می برند. هنگامی که به آمارهای دینی بپردازیم، جمعیت پیروان او را بیش از بیست و چند میلیون نفر نمی یابیم. با این که پیروان زرتشت در عصر ما اندک اند، اما گاه غیر زرتشتیانی دیده می شوند که بر اثر القائات پیروان زرتشت میل به زرتشتی گری می یابند. با این حساب جای دارد که درنگی هرچند کوتاه پیرامون زرتشت انجام گیرد تا مشخص شود آیا عقل می تواند حکم کند برای سعادت و پیروی از بهترین آیین تمایل به آیین زرتشت درست است یا خیر ! . . .

دانلود متن کامل :  Download