انسان معاصر | نوشته های علی صفدری در زمینه ادیان، ملل و انسانها

         حدود سال چهل میلادی، شخصی یهودی به نام پولس یا شائول به مسیحیت گروید که تاریخ و آموزه‌های آنرا دگرگون ساخت. وی از فرقه فریسیان بود. وی از متعصبان یهود بود و در شکنجه و آزار مسیحیان اولیه دست داشت. وی از رئیس کاهنان نامه‌ای خواست تا به دمشق رفته و مسیحیانی را که بدانجا گریخته بودند را به اورشلیم برگرداند. اما به گفته مسیحیان در بین راه حادثه‌ای رخ داد که زندگی وی و تاریخ مسیحیت را متحول ساخت.[2]

         پولس امروزه به خوبی برای ما شناخته شده نیست و غالبا متهم می‌شود که تعلیمات ابتدایی و ساده عیسی را منحرف کرد.[5]

     او آنقدر در دین الهی مسیحیت دست برد و تحریفات انجام داد که عده بسیاری از دانشمندان جهان از او به عنوان موسس مسیحیت کنونی یاد می‌کنند و وجود او را عامل اصلی وجود مسیحیت امروزی بر می‌شمرند.

     تاسیس مسیحیت به کوشش پولس باز می‌گردد؛ زیرا مسیح گرچه پایه‌های اخلاقی و روحی و سلوک انسانی مسیحیت را محکم ساخت، ولی پولس در حقیقت مخترع و موسس مبادی لاهوت بود و او بود که الوهیت مسیح را بر دین اضافه نمود. همانگونه که بخشی از عهد جدید را او تالیف کرده است. وی اولین مبشر مسیحیت در قرن اول میلادی ست که مسیحیت را دینی جهانی و از ادیان بزرگ قرار داد، در حالی که در ابتدای ظهورش تنها در محدود‌ی طایفه‌ی یهود مطرح بود و اگر پولس نبود هرگز کسی نمی‌دانست که آینده مسیحیت به کجا ختم می‌شود.[8]

    او می‌گفت مسیح حکمت خداست و کلمه‌ای است که مرگش همه را نجات می‌دهد.

    او اظهار می‌داشت که عیسی مسیح موجودی است آسمانی که طبیعت و ذاتی الوهی دارد، ولی خود را تنازل داده، صورت و پیکر انسانی را قبول کرده و از آسمان به زمین فرود آمده است.[9]

    او می‌گفت عیسی به حسب جسم از نسل داوود متولد شد و به حسب روح قدوسیت پسر خدا به قوت معروف گردید.[10]

    او در جایی دیگر می‌گوید مسیح خداوند گاری است که لعنت می‌شود تا مومنین را از تحت لعنت بیرون کشد.[11]

    او مومنان را به اطاعت محض از حاکمان فرا خوانده، آنان را نمایندگان خدا در زمین می‌دانست.[12]

        ‌ای برادران! می‌خواهم بدانید انجیلی را که من به شما دادم، ساخته و پرداخته‌ی دست انسان نیست، من آنرا از کسی نگرفتم و کسی هم آن را به من نیاموخت، بلکه عیسی مسیح به وسیله‌ی الهام آنرا بر من آشکار ساخت.[13]

         من انجیل را مفت و مجانی به شما رسانیدم. من خود را حقیر ساختم تا شما سرافراز شوید. آیا با این کار، من مرتکب گناه شدم؟ من معاش خود را از کلیساهای دیگر گرفتم و یا به اصطلاح آنها را غارت کردم تا بتوانم مجانی به شما خدمت کنم...به حقانیت مسیح که در زندگی من است سوگند یاد می‌کنم که هیچ چیز نمی‌تواند مانع فخر من در تمام سرزمین یونان باشد.[14]

         از مهارت و تسلطی که به زبان یونانی داشته است معلوم می‌شود که از نوشته‌های یونانیان نیز بی‌اطلاع نبوده و با فیلسوفان آنان نیز مباحثات بسیار نموده و از شعرای آنان همچون «اریتس» و «میندر» و «واپای مندیز» اقتباس کرده است. با رجوع به مراسلات پولس که در واقع انجیل پولس را بازگو می‌کند، ملاحظه می‌کنیم که آرای پولس به تثلیث یونانی و اندیشه‌های «فیلون»، فیلسوفی که حدود بیست سال قبل از میلاد مسیح متولد شده، نزدیک است.

         فیلون متفکری یهودی بود که در اسکندریه به دنیا آمد و از یونانیان مایه گرفت. وی حکمت خود را بر اساس تأویل بنا نهاد و از این طریق تعالیم تورات و فلسفه‌ی یونانی را جمع نمود. اندیشه‌های او در مردم یونان تأثیر گذاشت و از طریق یونان در افکار آباء کلیسا نیز مؤثر افتاد.

         کشیش لبنانی «فردینان توتل» در اینباره می‌نویسد: فیلون با زیرکی عقاید دینی خود را به کمک فلسفه‌ی یونانی بیان کرد و در آثارش شیوه‌ی رمز را فراوان به کار گرفت. او تاثیر جدی بر پدران و اصحاب کلیسای شرقی بر جای گذاشت... .[15]

         در یکی از بدترین مکان‌های جهنم که «سقر» نام دارد، نام پنج تن از امم سابق ذکر شده است؛ این پنج تن عبارتند از: قابیل، نمرود، فرعون، یهود (که قوم بنی اسرائیل را منحرف ساخته و از دین خارج کرد) و پولس (که نصرانیت را با بدعت‌های خود به وضعیت کنونی در آورد).[16]

         رسولان الهی در زمان خود و پس از خود مبتلا به شیطان‌هایی بوده‌اند که آنان را آزرده و مردم را پس از آنان گمراه ساختند؛ دو شیطانی که نسبت به عیسی7 چنین کرده‌اند، پولس و مریسا بودند.[17]