انسان معاصر | نوشته های علی صفدری در زمینه ادیان، ملل و انسانها

•      مصیبت هایی که در روزهای نخستین بعد از شهادت رسول خدا ^{صل الله علیه وآله} بر اهلبیت ^{علیهم السلام} وارد شد؛ آنقدر سخت و دردآور است که بر شیعیان یادآوری و یادسپاری آن لازم است. تلاشی که امیرالمومنین و حضرت زهرا ^{علیهما السلام} نمودند تا اسلام از مسیرش انحراف پیدا نکند، تا جایی که حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} و طفل ششماهه اش محسن ^{علیه السلام} در این راه به شهادت رسیدند. دستاورد این تلاش ها و شهادت، حفظ راه ولایت اهل بیت ^{علیه السلام} شد که در دوران ما بیش از چهارصد میلیون پیرو مکتب امیرالمومنین ^{علیه السلام} وجود دارد. آنقدر این روزها بر اهلبیت ^{علیهم السلام} سخت گذشت که حضرت صادق ^{علیه السلام} فرمود عظیم تر و وحشتناک تر و سخت تر از کربلا بود. (اینجا)

•      مسئله شهادت حضرت زهرا و حضرت محسن ^{علیهماالسلام}، سند حقانیت و مظلومیت اهلبیت ^{علیهم السلام} شیعه است. از همین روست که دشمن تمام تلاشش را می کند تا شهادت حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} را وفات قلمداد کند و جامعه اسلامی از شهادت حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} و دلیلش آگاه نگردد. عامل شیعه شدن بسیاری از اهل سنت، خبر یافتن از علت شهادت حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} بوده است.

•      احیاء محسنیه و مصیبت هایی که در این روزها رخ داد، به معنای تعطیل کردن روند طبیعی زندگی نیست؛ که برخی اعتراض می کنند چرا اینقدر عزاداری و ... . احیاء محسنیه یعنی یادآوری مصیبت های این روزها و پاسداری و درس آموزی از آن. احیاء محسنیه یعنی بزرگداشت مقام حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} و معرفت یافتن به آن؛ آن هم در دوران و عصری که دشمن تمام تلاشش در حذف نام اهلبیت ^{علیهم السلام} به هر طریق ممکن است.
  

     پس بر ماست که هر کدام به قدر وسعمان و معرفتمان نسبت به اهلبیت ^{علیهم السلام} ؛ در گرامیداشت محسنیه و حفظ ارزشها و دستاوردهای آن بکوشیم و حراست و پاسداری از امام زمانمان را به خوبی بیاموزیم.

• جواب سوال هشتم: با وجود تصریحات پیامبر، ابوبکر چگونه به خلافت رسید؟

         یاران پیامبر که حافظان تاریخ زندگى او هستند به خاطر دارند که من هرگز لحظه‌اى از خدا و پیامبر او سرپیچى نکرده‌ام. در جهاد با دشمن که قهرمانان فرار مى‌کردند و گام به عقب مى‌نهادند، از جان خویش در راه پیامبر خدا دریغ نکردم. رسول خدا جان سپرد در حالى که سرش بر سینه من بود و بر روى دست من جان از بدن او جدا شد و من براى تبرک دست بر چهره‌ام کشیدم. آنگاه بدن او را غسل دادم و فرشتگان مرا یارى مى‌کردند. گروهى از فرشتگان فرود آمده گروهى بالا مى‌رفتند و همهمه آنان که بر جسد پیامبر نماز مى‌خواندند مرتّب به گوش مى‌رسید؛ تا اینکه او را در آرامگاه خود نهادیم. هیچ کس در حال حیات و مرگ پیامبر از من به او سزاوارتر و شایسته تر نیست.